تاثیر فعالیت تناوبی اندام فوقانی و تحتانی بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در مردان سالمند

مقدمه: هدف از این تحقیق بررسی تاثیر فعالیت تناوبی اندام فوقانی و تحتانی بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در مردان سالمند بود. مواد و روش ها: تعداد 9 مرد سالمند با میانگین سنی 91/3±1/66 سال و میانگین نمایه ی توده ی بدن 2±9/25 کیلوگرم بر متر مربع به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. پس از تعیین vo2max برای دو فعالیت اندام فوقانی و تحتانی، داوطلبین در دو جلسه مجزا و به فاصله یک هفته، دو پروتکل فعالیت تناوبی اندام فوقانی و تحتانی را انجام دادند. پروتکل فعالیت تناوبی شامل 4 وهله 5 دقیقه ای فعالیت، به ترتیب با شدت های 55، 60، 65 و 70 درصد vo2max روی دوچرخه ی کارسنج دستی و دوچرخه ی کارسنج پایی بود و بین وهله های فعالیت، 4 وهله 5/2 دقیقه­ای استراحت فعال به ترتیب با شدت های 25، 30، 35 و 40 درصد vo2max داشتند. گازهای تنفسی پیش از فعالیت، در ده دقیقه ی اول، ده دقیقه ی دوم و ده دقیقه ی سوم طی فعالیت و طی 30 دقیقه ریکاوری جمع آوری و برای محاسبه اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات استفاده شدند. یافته ها: تغییرات اکسیداسیون چربی طی جلسه فعالیت تناوبی با کارسنج پایی به طور معنی د اری بالاتر از جلسه ی کارسنج دستی بود (05/0>p). تغییرات اکسیداسیون کربوهیدرات طی دو جلسه فعالیت تناوبی با کارسنج پایی و کارسنج دستی تفاوت معنی داری داشتند (009/0=p) و میزان آن در جلسه ی کارسنج پایی، تنها طی 30 دقیقه ریکاوری متعاقب فعالیت بالاتر از جلسه کارسنج دستی بود. نتیجه گیری: با توجه به افزایش بیشتر سوخت چربی و کربوهیدرات طی فعالیت تناوبی اندام تحتانی در افراد سالمند، این نوع فعالیت در مقایسه با فعالیت اندام فوقانی برای سوخت بیشتر چربی بدن این افراد توصیه می شود.